Nog nooit voelden we ons zo verbonden met de woorden uit beat-klassieker ‘On The Road’, Jack Kerouac’s liefdesbrief aan Amerika en het leven onderweg. Woorden die The Beatles, The Doors, Bob Dylan en Patti Smith inspireerden, laten ook ons hart sneller slaan wanneer we de deuren van ons net opgepikte Chevrolet Express busje achter ons dichtgooien. Eindelijk ontsnappen we aan de hectiek van LA, en excited as f*ck trekken we ‘the great wide open’ in. Terwijl eindeloze gitaarsolo’s van The War on Drugs door de krakerige luidsprekers van onze campervan gieren, turen we naar buiten. Er valt in de verste verte niets te zien, en toch blijven we sprakeloos om ons heen gapen. Oneindige landschappen met glooiende heuvels en pine trees zo ver als het oog reikt. The American Dream nestelt zich nog wat dieper in ons hart. Drie maanden roadtrippen door de VS: we zijn er klaar voor!

Geen warmer welkom denkbaar dan het zonnige Californië om je roadtrip door de USA mee te starten. Na vier jaar zijn we hier opnieuw en de zilte zeelucht en gouden zonnegloed voelen als een vertrouwd deken om ons heen. Wie ooit al één stap zette in The Golden State kweelt de nummers van de Red Hot Chili Peppers en The Mamas and the Papas met veel overtuiging  mee. ‘California Dreaming’, die gasten wisten waarover ze ‘t hadden!

We tikken opnieuw klassiekers aan zoals Los Angeles en het machtige Yosemite National Park, en kruiden ons tweede bezoek maar al te graag met nieuwkomers als Pinnacles, Alabama Hills en Lassen Volcanic. Gigantische sequoia’s waken als kathedralen over het woud, terwijl een mamabeer met haar twee cubs onverstoord een wintervoorraadje naar binnen werkt. Zelfs zonder goudkoorts is Californië niets minder dan een echte schatkamer; het is bijna een olympische sport om alles in je op te nemen. Van de hoogste berg in de Lower 48 en het laagste punt in Noord-Amerika, tot wereldklasse surfstranden en de tot de verbeelding sprekende hippiecultuur. Het is dan ook met pijn in het hart dat we deze gouden staat na enkele weken verlaten. Zoals The Eagles het zo mooi verwoorden: ‘You can check out any time you like, but you can never leave.’

Gelukkig kunnen we opnieuw rekenen op de wijze woorden van onze vriend Jack: “I was surprised, as always, by how easy the act of leaving was, and how good it felt. The world was suddenly rich with possibility.“. Toch bekruipt ons een tikkeltje Californische melancholie wanneer we koers zetten richting Oregon. Eenmaal San Francisco gepasseerd laat de zon zich steeds vaker wegdrummen door een dichte mist, waardoor de immense bossen in een mysterieus sfeertje baden. De streek is een hotspot voor UFO-sightings, herbergt de meeste ‘ghost towns’ van de hele VS, en ook wij twijfelden of het nu een beer of Sasquatch was die we in de bossen zagen weglopen.

Believer of niet, een speciaal gebied is het hoe dan ook, Oregon is zowat het spiegelbeeld van het zonnige, droge California. We rijden er uren langs een mistige ruwe rotskust, met doorweekte dennenbossen waar maar geen einde aan lijkt te komen. Of toch? Vanuit het niets ontvouwt er zich voor ons een enorme krater, met in de diepte het blauwste meer! Crater Lake National Park mag dan misschien amper op bucket lists prijken, van dit soort natuurpracht kunnen wij Belgen alleen maar dromen!

Al hebben we wel één iets gemeen met de Oregonians, door het gebrek aan zonlicht hebben we een natuurlijke drang om binnen de gezelligheid op te zoeken! Nog nooit waren we zo gecharmeerd door een stad als Portland! Kleurrijke houten huisjes, elk voorzien van een knusse front porch, fleuren de straten op. Ontelbaar veel heerlijk geurende koffiezaakjes en microbrouwerijen zorgen voor dat zalige zondagsgevoel. De talloze LGBTQ- en BLM-vlaggen herstellen je geloof in de mensheid en het leven is er rustig en huiselijk. Onze blikken kruisen elkaar razendsnel en zonder één woord uit te wisselen gaan we met elkaar akkoord. Ja, hier zouden we kunnen wonen.

Net wanneer je er stilaan van overtuigd bent dat je wel zo’n beetje weet wat te verwachten van de Pacific Northwest, is daar dan ineens Washington State. Perfect kegelvormige vulkanen domineren de groene skyline en uit elke hoek komt wel iets van wildlife piepen. Mount Rainier, North Cascades en Olympic National Park zijn stuk voor stuk nationale parken om U tegen te zeggen, en dan hebben we het nog niet gehad over de kilometers aan state forests en parks. Besneeuwde bergketens die vanuit Canada de grens oversteken, zwarte beren en grizzlies, hiken met bearspray op zak, glinsterende meren en mossige bossen, en heb je al eens van een mountain goat of banana slug gehoord? Washington overtreft onze stoutste dromen!

Montana is de thuisbasis van, wat ons betreft, het kroonjuweel onder de nationale parken: Glacier National Park. Messcherpe, door gletsjers uitgeslepen bergtoppen, een overvloed aan wilde dieren (we spotten maar liefst 5 zwarte beren!), ronduit adembenemende landschappen, kilometers aan spectaculaire wandelpaden,… Zelfs gewapend met een woordenboek kom je superlatieven tekort om dit gebied recht aan te doen. De Highline Trail, Iceberg Trail en Hidden Lake Trail zijn slechts een greep uit het verbluffende aanbod van dit nationaal park. Mochten Alaska, Canada en Patagonië samen een liefdeskindje baren, was Glacier zonder twijfel het resultaat.

Onze ogen los scheuren van Montana is aartsmoeilijk, maar eens we beseffen dat Wyoming vervolgens het legendarische Yellowstone herbergt, richten we met plezier onze blik terug zuidwaarts. Een meer toepasselijke bijnaam dan ‘The Cowboy State’ valt er voor Wyoming ook niet te bedenken, want zowat alles ademt er ‘wilde westen’ uit. Voeg daar dan de borrelende modderpoelen, geisers zo hoog als wolkenkrabbers, felgekleurde thermale baden, gigantische bisonkuddes, en huilende wolven bij ‘t slapen gaan aan toe, en je begrijpt volkomen dat Yellowstone één van de meest bezochte nationale parken van de Verenigde Staten is.

Wat niet veel mensen weten is dat Yellowstone nog een onbekend klein zusje heeft: Grand Teton National Park. De imposante bergtoppen, door Frans-Canadese pelsjagers  kleurrijk omschreven als ‘Trois Tetons’ of drie borsten, vormen de wieg van het Amerikaanse bergbeklimmen, en zijn bovendien een van de beste plekken om de schuwe eland te spotten.

Onze tijd in South Dakota is, licht uitgedrukt, nogal turbulent. Urenlang rijden we door een angstaanjagende lightning storm, in een gebied dat bekendstaat als ‘Tornado Alley’. Slik. Hoewel we allebei absoluut geen fan zijn van amerikaanse pizza’s zijn we maar wat opgelucht als we ‘shelter from the storm’ vinden in een afgeleefde Pizza Hut, in de middle of nowhere. Wanneer het ergste van de storm eenmaal gepasseerd is rijden we, in volmaakte duisternis, nog dieper de bergen in. God mag weten wat ons bezielt, maar uiteindelijk parkeren we ons gammele busje in wat volgens de kaart een bos zou moeten zijn.

Na een woelig nachtje openen we zowel de gordijnen als onze ogen, en kunnen we ze amper geloven! Wat een plek! Onze nieuwsgierigheid was al gewekt na het zien van het prachtige, Oscarwinnende ‘Nomadland’, maar toch worden we van onze sokken geblazen door het diverse South Dakota. De stekelige rotspunten van Badlands National Park, het iconische Mount Rushmore, het opwindende Custer State Park en de eindeloze bossen van de Black Hills. South Dakota’s bijnaam ‘The Mount Rushmore State’  dekt nu eens absoluut niet de lading!

Wat de Alpen voor Europa zijn, zijn de Rockies voor Amerika. Na een urenlange rit door de vlakke graslanden van de Great Plains zien we ze plots de horizon onophoudelijk de lucht in duwen, de besneeuwde pieken van The Rocky Mountains. In de winter een drukbezocht skioord, in de zomer een al even druk bezochte wandel- en kampeerbestemming. Zowat iedere jonge Amerikaan heeft hier zijn eerste ‘s’mores’ boven het zelfgebouwde kampvuurtje geroosterd, en aan zo’n tradities doen we met plezier mee. Ondanks die drukte kruisen we ‘s morgens vroeg in het schemerduister een mastodont van een hert met een metersbreed gewei langs de kant van de weg, en beseffen nog maar eens hoe wild Amerika wel niet is.

Colorado werd officieel deel van de USA in het honderdste jaar na de onafhankelijkheidsverklaring, vandaar de bijnaam ‘Centennial State’, maar in de volksmond wordt ze ook wel ‘the colorful state’ genoemd. Meer dan terecht, want naast het grijs, groen en wit van de Rockies vind je er het zwarte marmer van de Black Canyon of the Gunnison en alle tinten tussen geel en rood in het Great Sand Dunes National Park. Wanneer er trouwens weinig sneeuw ligt in de Rockies kan je hier komen sandboarden!

Utah schept met zijn populaire ‘Utah’s Mighty Five’ steeds torenhoge verwachtingen, en ook tijdens ons tweede bezoek aan deze Mormoonse staat werden die weer vlotjes ingelost. Bryce, Zion, Capitol Reef, Canyonlands en Arches National Park zijn stuk voor stuk maffe natuurgebieden waar je je ogen uitkijkt. Met wandelpaden van wereldklasse zoals de duizelingwekkende Angel’s Landing Trail en de opwindende Narrows kan je je hier dagenlang vermaken. Gooi daar nog wat tot de verbeelding sprekende state parks als Dead Horse Point, Bear Lake en Utahraptor bij en je snapt wel waarom Utah een must is op elke roadtrip door de USA.

Wanneer trekpleisters omschreven worden als ‘The Most Loneliest Road in the World’ en ‘Sin City’ klinkt Nevada misschien niet meteen als een droombestemming, but you couldn’t be more wrong! Een bezoekje aan de Silver State beperkt zich bij veel reizigers tot een pitstop vol uitspattingen in Las Vegas, en dat is echt heel jammer. Valley of Fire, Cathedral Gorge State Park en Great Basin National Park zijn slechts het topje van de ijsberg wat hidden gems in Nevada betreft. Je vindt er de oudste bomen ter wereld, het wereldberoemde Burning Man Festival, oneindige woestijnlandschappen en rotsen in alle pastelkleuren die je je maar kan bedenken. Nevada toont nog maar eens aan dat je de underdog nooit mag onderschatten!

Het aflopen van ons visum komt stilaan in zicht wanneer we het stoffige Arizona in bollen, een backdrop die zo uit een western lijkt weggelopen. De metershoge saguaro-cactussen, het versteende hout van Petrified Forest National Park, Monument Valley en de almighty Grand Canyon zijn knallers van formaat om deze drie maanden durende dagdroom mee af te sluiten. Wanneer de lucht zich nog maar eens ontpopt tot een kleurenspektakel van felroze, geel en blauw, kijken we met weemoed terug op een sensationele roadtrip. Voor ‘Joe the plumber’, de Amerikaanse Jan-met-de-pet, is Amerika simpelweg het beste land ter wereld, en stiekem beginnen we daar toch wel een beetje mee akkoord te gaan. Of toch het beste road trip land ter wereld!

Toen we, na drie maanden reizen door Amerika, tijdens onze laatste nacht plots opgejaagd werden door Hurricane Kay, flitste de gedachte even door ons hoofd: ‘Maybe we overstayed our welcome?’ Maar al snel denken we aan de mythe van de oppervlakkige egoïstische Amerikaan, die tijdens onze reis opnieuw veelvuldig ontkracht werd. Aan hun gastvrijheid kan iedereen nog een puntje zuigen! Nu rest er ons alleen nog het dromen van een nieuwe road trip door ‘the land of the free and the home of the brave’, dit machtige land. “Nothing behind me, everything ahead of me, as is ever so on the road.“